MOJE WIERSZE MÓWIĄCE O EMOCJONALNYCH UNIESIENIACH...

Witajcie kochani  :)

W świecie moich wierszy jest podobnie jak z moimi emocjami. Wystarczy chwila żeby napisać coś, co będzie wesołego lub też zupełnie przeciwstawnego. Chciałbym, abyście poczytali moje utwory pisane przez wiele lat w chwilach głębokiego natchnienia, w euforii jak i w dysforii.
Każdy wiersz jest inny i mówi o tym, co się ze mną działo i dzieje w rzeczywistym świecie...
Pozdrawiam Was kochani i ściskam mocno, życząc tym samym miłego czytania :)

" głucha cisza"

Lubię tą głuchą ciszę

która mą duszę kołysze

już się z nią oswoiłem

słowami otuchy napoiłem

często w tej ciszy nie widzę siebie

ale jestem  dla wszystkich w potrzebie

zaczynam działać, milcząc przesadnie

czekając na to aż jakieś słowo w me usta wpadnie

głucho wszędzie, jestem w pędzie

zaraz kolejna myśl do głowy przybędzie

aby zrobić coś dla innych, dla siebie

i za to kocham życie, nie myśląc o niebie...

"zawsze będę"

nic się z przypadku nie dzieje

więc trzeba mieć nadzieję

że rano wstaniesz '

sił nowych do życia dostaniesz

nigdy się nie poddawałem

zawsze na baczność, w gniewie stałem

nawet kiedy niemoc mnie ogarniała

dążyłem do swej radości aby się ukazała

radość się pojawiła w mej duszy

pusta, ale może choć ona mnie wzruszy?

nikt nie pozna mych myśli złowieszczych

bo będę stale trwał w tych chwilach lepszych....

„chcę istnieć”

życie nie zawsze uśmiech przynosi

nawet jak człowiek usilnie o niego prosi

każda chwila jest jednak cenna w mym życiu

choćbym całe swe dni siedział w domowym zaciszu

niewiele radości zaczerpnąłem pędząc szalony

byłem często swym istnieniem bardzo zmęczony

jednak pragnę jeszcze żyć i mieć uśmiech na twarzy

bo nigdy nie wiadomo co się jeszcze wydarzy

każdy dzień choć jest trudny do zniesienia

czekam na chwilę kiedy będzie odrobina wytchnienia

nie zapomnę tej chwili być może

kiedy spotkam na swej drodze kogoś kto mi pomoże

choć nie sposób pokonać cierpienia

nie można mieć ciągłych wyrzutów sumienia

życie jest jedno nawet w łzach goryczy

ale muszę pamiętać że to wszystko się mnie tyczy...

„dziękuję...”

dziękuję wszystkim za dobroć

dziękuję każdemu za miłość

dziękuję że mogę być z Wami

nic tak nie wskrzesza jak radość

nic tak nie wzrusza jak czyjeś dobre słowo

nic nie ma takiego znaczenia jak bliskość

wiedziałem o tym zawsze

wiedziałem, że dobro zwycięża

wiedziałem, że złość kiedyś zgaśnie

teraz zasypiam w ciszy

teraz już nie czuję na co dzień gniewu srogiego

teraz jestem z Wami wszystkimi w swoim pokoju...!

"Wiara"

Wierzę i chcę wierzyć

W lepsze jutro

W każdą myśl dobrą

Nigdy nie poprzestanę wierzyć

„Chaos złych myśli?-jest i będzie”

Okiem nadziei spojrzę w swą przyszłość

Czasy są trudne, ludzkie zmagania-żmudne

Chęć we mnie żyje, zmienić się pragnę

Lęk i trwoga?- niechaj odejdą ode mnie

Kiedy swą samotną wędrówkę zakończę

Ucałuję swój los, choćbym miał wiele trosk

Znikną na zawsze łzy cieknące po policzkach bladych

***

Gdy wiara we mnie się budzi

Mój umysł tak mocno się nie trudzi

Już wiem gdzie się w swym życiu podzieję

Bo kocham swą nieśmiertelną nadzieję…

"Och ma radości!"

Gości we mnie radość

Wspaniale przez byt pędzę

Już nie oglądam się za siebie

Każdy dzień dobry

Zamykam skrzętnie

W pudełku marzeń

Nic tak nie cieszy

Nic tak umysłu nie koi

Jak radość nieskończona

Czasami płaczę

A któż łez nie roni?

Takie życie w gonitwie

Uczucia ludzkie

Takie zmienne

Czerni nie pragnę

Dusiłem się nią za długo

Biel daje mi nadzieję!

Szaleństwo kolorów

Już właściwie chcę kroczyć

Droga musi być pewna

W zakamarkach zmysłów

W pustej przestrzeni

Rodzi się zło jeszcze

Nie pragnę go tak mocno

Czym taka rozkosz?

Nie chcę radości złudnej

Zawsze gdy stawiam krok

Jeden, potem drugi śmiało

Zaczynam rozumieć

Nic nie będzie jak dawniej

Pustka i chaos

Myśl goniąca kolejną w nonsensie

****

Czemu tak się działo?

Czemu dobro tyle lat we mnie spało?

Czemu wreszcie tyle sił do walki miałem?

Widocznie tego aż tak mocno chciałem….!

„Miłujmy się”

Kochani moi, sercem z Wami jestem

Każdy dzień maluję na obrazie sumienia

Zasypiam ze spokojem by móc się obudzić

Nawet gdybym musiał nazajutrz się trudzić

Dlatego prośbę mam do Was wielką- miłujmy się!

Okażmy choć trochę uczucia swemu bliźniemu

Niechaj rany, które już dawno się zagoiły

Nigdy nikomu serc pogrążonych w cierpieniu nie koiły

Czas odnaleźć swój sens- co nie jest prostotą!

Dni niepewne, które nadejdą za moment, za chwilę

Niechaj każdy z nas je ubarwi w kolorach soczystych

A świat się ukaże zupełnie dla wszystkich jasny, przejrzysty…

„nadzieja”

Na świadomości szczycie rodzi się myśl

Strumień światła przepływa

Gasząc dni niepewne

Oczy otwiera wola cudna

Mknąc przez krople wzruszenia

dni  dobre  radością  wypełnia

niemoc, niebyt i esencja wiary

chaos, gniew srogi-to elementy bytu

niewiedza i  rozum  -zapleczem  pomysłu

sens pragnień odnaleźć  trudno

rozsądek samotnie w umyśle  swym tańczy

a  nadzieja  w sercu strudzonych zostaje…

„hej  już wróciłem!”

Moi kochani coście za mną utęsknieni

Piszę do Was po swej długiej tułaczce

Fatalny smutek ogarną me serce

Nie wiedziałem co począć w swej  udręce

Nagle zrozumiałem że źle czynię

Żałosne dni w szczerą radość zmieniłem

Poczułem dobroć i upór wspaniały

Mając nadzieję, że wypełnią one żywot mój cały

Dni takie cudne, choć trudne życie trwa nadal

Każdą chwilą cieszyć się trzeba, czerpać wiedzę ogromną

Zamknąć na zawsze skrajne myśli w puszce Pandory

Odczuwając w swoim bycie nawet najgorsze humory!

dni swawoli"

Hej rodacy!

piszę do Was po skończonej pracy

cicho wzdycham, zawzięcie tworzę

czy ktoś w mej swawoli mi dopomoże?

Nikt już nie czyta słów na wiatr rzuconych

ludzkie serca domagają się chwil upragnionych

w głębi zmysłów rodzi się chęć niebywała:

"dokonać czegoś, by powstała pochwała"

Kamienne serca, zastygłe przez czas też znajdą swe miejsce

magiczna siła fantazji rozpanoszy się wielce

dobra energia jak słońce w dzień najcieplejszy

smutek i rozpacz choć na chwilę zmniejszy

Rodząc się pragniemy- bliskości matki!

dorastając chcemy- źdźbła niezależności!

będąc dorosłym- pełnej samodzielności!

zaś w wieku starszym-stabilności!

A to wszystko i tak gaśnie

lecz uczucie swawoli nigdy w Naszych myślach nie zaśnie

Będziemy wspominać, rozkoszować się przeszłością

aż odejdziemy z niebywałą przyzwoitością...

"euforia"

Każda emocja inne melodie śpiewa

Jedna poruszy Nasz umysł i odrobinkę rozgniewa

Inna z kolei da Nam nadzieję

W którą człowiek chętnie się odzieje

Na kilku strunach wygrywam rytm uczuć

Wsłuchuję się w każdy ich dźwięk, by się lepiej poczuć

Jeden zły  dzień, który pali umysł spragniony

Niechaj zostanie choć w pustą radość zamieniony

Istnieć  goniąc  za sensem bytu?

Myśleć  w chaosie  uciekając stale z błahego zachwytu?

Dając  sobie jedyną ostoję  w złej magii wzruszenia?

Czując niepewności siłę, co  stale wkrada się w moje marzenia?

Cierpliwie i z niebywałym sensem poruszę swe serce

Zacznę kochać siebie w swojej największej udręce

Nadejdą być może dni ciepłe i  duszę leczące

I wszystko okaże się  dla mnie z lekka niepokojące

 „ Zabawa”

Wszędzie zabawa

ciekawa to sprawa

Na ulicy , na podwórzu

pośród kłębków kurzu

Dzieci bawią się z rozkoszą

grabki i wiaderko na piach noszą

później budują zamek

bez ołowianych klamek

Nigdy się nie kończy zabawa

ale to już dziecięca sprawa

która otwiera bramę przed światem

jak się jest jeszcze małolatem

„ kołyska”

W kołysce niedużej

gdzie strych na górze

małe dziecko siedzi

że aż się dziwią sąsiedzi

„-jak tak można? Tak się nie da!

Czyżby w domu była bieda?”

Dziecię płacze w niebo- głosy

bo dzielą się jego losy

które zależą od rodziny

a nie z jego narodzin winy

Trudne czasy nastały

rodzice kochać dziecko przestały

wojna uczuć się skończyła

ogromną pustkę zostawiła

„Mała rybka”

Małą rybka pływa w wodzie

myśląc o swojej swobodzie

wędkarz ją złapać próbuje

i dobrze się przy tym czuje

Rybka złotem się mieni

niejednemu życie odmieni

każdą myśl rozwiąże sama

bo z niej tak poczciwa dama

Płynie rybka pośród głębin

nikogo swym bytem nie gnębi

tylko niesie pomoc każdemu

nie wiedząc do końca czemu.

„Wakacje”

Nikt nie zaprzeczy już temu

że lato jest tak przepiękne

wtedy szkołę zamykają

a dzieci uciechę mają

Każda chwila jest przecudna

czasem spoko, czasem nudna

ale radująca dzieci

zwłaszcza kiedy słonko świeci

W dwa miesiące można wiele

gdy są zawsze przyjaciele

wtedy czasu liczyć nie trzeba

widząc błękit jasnego nieba

Kiedy wakacje dobiegną końca

i zmniejszają się promienie słońca

dzieci do szkół powracają

i nową wiedzę przyswajają.

„Pieniążek”

Mały to i okrągły

w ruchu to i obrocie ciągłym

bez niego nie kupisz niczego

cukierka czy lizaka słodkiego

Wierząc w magię tego cuda

nie dopadnie Cię już nuda

bo do kina możesz iść

bądź na lody sobie wyjść

Gdy nazbierasz ich dużo

to na pewno Cię nie znużą

bo zakupisz sobie gry

w które zagrasz w raz dwa trzy...